Recensie van het reformatorisch dagblad:
07-06-2014, De burgerman als mikpunt, onbekend.
Geacht
reformatorisch dagblad,
Hierbij zou ik
graag willen reageren op jullie recensie van het boek Geachte heer M. Ik heb enige kritiek op de manier waarop jullie het
boek hebben gerecenseerd.
“Op andere punten zegt de schrijver dan
weer wél van alles. Seks, vloeken, grove opmerkingen - dat kan allemaal niet
expliciet genoeg..”
In jullie recensie
schrijven jullie dat er veel gevloekt en gescholden wordt in het boek, dit om
de lezer te schockeren. Ik vind dit argument zwak omdat ik meerdere boeken heb
gelezen die een veel breder scala aan vuile woorden gebruikte. Dat de hoge
graad aan scheldwoorden dan ook word gebruikt om het publiek meer aan te
spreken vind ik ongeloofwaardig. Gezien de religieuze achtergrond van jullie blad
snap ik dat schelwoorden niet de hemel in geprezen worden, toch vind ik het
geen goede basis om een boek op te beoordelen. De schrijfstijl van een
schrijver moet je liggen maar zegt uiteindelijk bijster weinig over de
kwaliteit van het boek zelf. (het reformatorisch dagblad maakt hier dus gebruik
van een argument op basis van moraal).
“De grappen worden steeds heftiger en
choquerender, maar een van de meisjes, Miriam, lacht niet mee. Sterker, ze
begint te huilen: "Het was een bijna geluidloos huilen, ze haalde alleen
even haar neus op en veegde met de mouw van haar vest langs haar ogen.
"Horen jullie dat dan niet?" zei ze zacht. Horen jullie niet wat hij
zegt?"”
Jullie wijden in
jullie recensie ook een heel stuk aan het personage Miriam, een personage wat
door de meeste personen aan het einde van het boek weer vergeten is. Jullie
leggen een grote nadruk op de boodschap die Miriam zou verkondigen in het boek.
Miriam zou het tegengeluid bieden tegen iedereen die gedachteloos meelacht in
het geweld voor de grotere dominante groep. In mijn opinie overdrijven jullie
hier de rol van Miriam. Hoewel Miriam wel degelijke een heftige tegenreactie
gaf in het boek, speelt zij in het grote
geheel maar een kleine een nietszeggende rol. Een leuke aanvulling voor het verhaal
maar niet dusdanig van belang dat de halve recensie over haar hoeft te gaan. In
mijn opinie hadden jullie je veel beter meer kunnen focussen op de vrouw van
meneer M of op Laura die verassend weinig aan bod kwam in de recensie. Hiermee
lig jullie focus naar mijn mening verkeerd. (het reformatorisch dagblad maakt
hier dus gebruik van een argument op basis van boodschap).
Als je het aan mij
vraagt vind ik het boek qua taalgebruik niet aanstootgevend. In een boek anno
2018 is dergelijk taalgebruik de standaard. Qua hoofdrollen vind ik Laura en
Herman de meest sterke karakters in het boek, twee personen die je onmogelijk
buiten beschouwing kan laten. Al om al een sterk spannend en pakkend boek.
Kellen Dallinga
Reacties
Een reactie posten